Við þurfum að iðka varurð í daglegri iðkun!
“It is possible to have left the practice,
even before we have got onto the mat.”
Paul Harvey
Þetta er tekið úr kennslustund með Paul. Þessi tilvitnun var umræða um viðhorf til daglegarar iðkunar í 1 – Á – 1 og sérstaklega hvernig við höldum utan um okkar iðkun.
Þegar við komum á dýnuna:
Hlutir hafa tilhneigingu að verða að vana, þegar jógaiðkunin verður þannig þá þurfum við stórt skilti VARÚÐ
“Welcome to the world of viniyoga,
where we start from where you are
not where your dreams are.”
Paul Harvey
Þetta er tekið úr kennslustund með Paul. Þessi umræða vaknaði þegar við vorum að ræða streitu, og hvernig við tæklum streitu í lífinu yfir höfuð með réttri jóga iðkun, því við göngum úr frá því í vinijóga að rétt beiting í öndunarþjálfun sem aðal streitubanann. Aðal umræðan varðandi þetta var að andardrátturinn er spegillinn fyrir okkar huglæga ástand og okkar daglega iðkun verður að taka mið að því í hverskonar andlegu sem og lífeðlisfræðilegu ástandi við erum í.
Meginskilaboðin voru að iðkun fyrir einstakling með streitu þarf að vera sniðin þannig að hann geti stundað djúpstæða öndunarþjálfun í hreyfingu, því að vera andstuttur eða með lágmarks getur ýtt undir streitu í huga og lífeðlisfræðinni hjá okkur eða haft lítil áhrif á streitu, og of krefjandi iðkun veldur því að það er lítil þróun í öndunarvinnu.
Við þurfum að hlusta djúpt og sjá að jóga iðkun okkar þjóni sem streitubani en ekki streituaukning.
“People need to have a core practice; they need to be taught some core Āsana. The question is, how do we choose, respecting all the hundreds of Āsana and yet prioritising. I know that for the majority of people, I use about thirty Āsana and adapt and modify them for different needs.”
Paul Harvey (Medicine, Mastery and Mystery within the field of Yoga.)
“Krishnamacharya had the idea, you could only have a deep realationship with few postures, 4-5 max. Because the idea is to spend a good chunk of time in the posture with good breath, about 10-15 minutes”
Paul Harvey (tekið úr kennslustund með Paul)
“The role of the senses is to bring activity to the mind, that is their nature. They provide information, that is why pratyāhāra is not a withdrawal of senses, but not feeding the senses.
The mind is the trouble not the senses, and the deeper our practice becomes the sharper our senses become. There is a vitality to all our sensory activity. The opposite effect is dhāraṇā deśa bandha, binding the mind to one place.”
Paul Harvey
“So the moment we put people ‘in touch’ with the breath we are putting them in touch with the mind and its patterns, as well as the source of the breath, our deepest centre.”
Paul Harvey